Η ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΑΓΩΝ ΤΗΣ

Ναι, ναι όπως το διαβάζετε, ομολογώ την πλάνη μου. Είμαι ένας πλανεμένος και ας είναι καλά ένας «ανώνυμος» πιστός από τη Γερμανία και ο κ. Αδαμάντιος Τσακίρογλου, Κλασσικός Φιλόλογος και Ιστορικός που μου «άνοιξαν» τα μάτια! 

Αυτοί οι δύο κύριοι ασχολήθηκαν τις τελευταίες μέρες μαζί μου και τι καλό που μου έκαναν! 

Πρώτ’ απ’ όλα δεν μου χαρίστηκαν. Σε κοινή γραμμή και οι δυο τους δεν μου αναγνωρίζουν μάλλον ιεροσύνη, εφόσον και για τους δύο είμαι ο κ. Φραγκουλάκης και όχι ο πατήρ Γεράσιμος Φραγκουλάκης. Παρεμπιπτόντως, κατά παρόμοιο τρόπο με προσφωνούν και κάποιοι ΓΟΧ. Μάλλον όμως είμαι απαιτητικός. Εδώ τον Οικουμενικό Πατριάρχη, έτσι απλά, Βαρθολομαίο τον αποκαλούν περικοσμώντας τον με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα κι εμένα έχω την απαίτηση να με αποκαλούν και “πάτερ”! 

Την πλάνη μου την τεκμηριώνει ο  ”ένας πιστός της Γερμανίας”, με το γεγονός ότι αντιτάχθηκα στην ωσεί κλέπτου εμφάνιση στην ενορία μου κάποιου π. Μωυσή, ενός γυρολόγου μοναχού, ο οποίος αποφάσισε να σώσει τους Ορθοδόξους, από τον «οικουμενισμό» και ο οποίος σύμφωνα με ένα σχόλιο που υπογράφεται από κάποιον Γούντυ Τρυποκάρυδο, «από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 6 το πρωί που έφυγε από Γερμανία (νυχτοπούλι ο «γέροντας»),ήπιε μόνον έναν καφέ, έφαγε ένα με τρία φουντούκια (μάλλον δεν πρόλαβε να μετρήσει το δεύτερο) και ήπιε μισό ποτήρι νερό, μέσα σε ένα τόσο μικρό διαμέρισμα (δηλαδή πόσο!) κύριε Φραγκουλάκη, που παπάδες σαν κι εσένα δεν θα έμεναν ούτε 15 λεπτά..». 

Ο άλλος ο κ. Τσακίρογλου με κατηγορεί ευθέως για «απύθμενο βάθος πανουργίας», (τελικά σωσμό δεν έχω!). Από την μια ισχυρίζεται σε γραπτό του που αναφέρεται σε μια ανάρτησή μου, ότι δεν κάνω αναφορά σε κανένα Άγιο ή Πατέρα της Εκκλησίας μας και από την άλλη με κατηγορεί για «καταφανή διαστρέβλωση της Αγίας Γραφής και των Πατέρων». 

Όμως ας αφήσουμε την «πλάκα» και ας μιλήσουμε σοβαρά! Και μη βρεθεί πάλι κανένας να μεμφθεί το λεξιλόγιό μου, γιατί είναι πάρα πολύ ευπρεπές σε σχέση προς αυτούς στους οποίους απευθύνεται και τους οποίους σέβομαι ως «κατ’ εικόνα Θεού» πλασμένους, δεν έχω όμως καμιά εκτίμηση ούτε στην πίστη τους, ούτε στις αγνές προθέσεις τους, ούτε και βέβαια στον υγιή ζήλο τους. Όπως αποδεικνύεται εκ των γραπτών τους πρόκειται για «μεγαλοαπατεώνες του πνεύματος». Έχουν διχαλωτές γλώσσες που στάζουν δηλητήριο εναντίον της Αγίας μας Εκκλησίας, την οποία προσπαθούν να αποδομήσουν (εξυπηρετώντας άραγε ποιους και τίνων σκοπούς;), με την προσπάθεια που κάνουν να καλλιεργήσουν την αμφισβήτηση στον πιστό λαό έναντι και της Εκκλησίας του, αλλά και των εκκλησιαστικών ταγών του. Όλους τους Πατριάρχες, τους Αρχιεπισκόπους και Αρχιερείς, ιδιαιτέρως δε αυτούς που συμμετείχαν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, τους απορρίπτουν. Για κανένα δεν έχουν να πουν καλό λόγο. Αιρετικούς τους ανεβάζουν, «οικουμενιστές», πάντα με την δική τους αρρωστημένη έννοια, τους κατεβάζουν. 

Για όλους αυτούς γνήσια εκκλησία τελικώς είναι οι αφορισμένοι οι καθηρημένοι και οι εν αργία κληρικοί και κάποιοι άλλοι «ήρωες», οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ανοχή των εκκλησιαστικών τους προϊσταμένων, συμπλέουν με όλους αυτούς και ταυτίζονται και συμπορεύονται όχι ως πνευματικοί πατέρες, αλλά ως απατεώνες και αυτοί του πνεύματος. Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να ανήκεις σε συγκεκριμένη Μητρόπολη, και να μνημονεύεις τον Μητροπολίτη της τον οποίο αποκαλείς αιρετικό. Ή μάλλον λίγο νομίζω, καταλαβαίνω. Καλή η επανάσταση, όμως «δει δε χρημάτων» και αυτά εξασφαλίζονται με τον μισθό. Οπότε και τι έγινε; Δεν είναι δα και παντελώς άγνωστο το φαινόμενο κάποιος εκεί που φτύνει να γλύφει κιόλας! Και όλοι αυτοί οι «αγωνιστές της οκάς» επαινούνται και λιβανίζονται από κάποιους σαν τους προαναφερθέντες, τον ένα πιστό της Γερμανίας και τον Κλασσικό Φιλόλογο και Ιστορικό που μου έκαναν την τιμή να ασχοληθούν μαζί μου. Και πήραν τα κείμενα τους τα “κλωνοποιημένα” του αντιοικουμενισμού και τα αναπαρήγαγαν ομαδικώς. Αναφέρομαι σε κάποια ιστολόγια που έχουν ως κοινή συνισταμένη τον αγώνα εναντίον του «οικουμενισμού». Υποτίθεται ότι, αυτά τα ιστολόγια είναι Χριστιανικά, αυστηρώς Ορθόδοξα και κατά συνέπεια σεμνά και ευπρεπή. Αμ! δεν είναι έτσι. Πολλά από τα κείμενα που δημοσιεύουν αναδύουν μια βοθρίλα και διαβάζοντας κάποιος και τα σχόλια που αναρτούν, κατά κύριο λόγο ανώνυμα ή ψευδώνυμα, εύκολα διαπιστώνει το επίπεδό τους που είναι ισοϋψές του δαπέδου, κατά το κοινώς λεγόμενο «επίπεδο δάπεδο».Το μόνο που προσφέρουν είναι διασκέδαση, που κάτι είναι κι αυτό. 

Αντιλαμβάνεσθε ότι, ο τίτλος και ο πρόλογος αυτού του κειμένου μου είναι ευθυγραμμισμένοι με την ποιότητα των “κλωνοποιημένων” του αντιοικουμενισμού καθαρά για ψυχαγωγικούς λόγους. Προτιμώ να είμαι πλανεμένος, παρά ταυτισμένος με αυτά και με κάποιους από τους συγγραφείς τους, όπως αυτοί που μου κάνουν την τιμή να ασχολούνται μαζί μου!